Solidariteit met de vluchtelingen in Nieuw West

Op dinsdag 25 september heeft een groep vluchtelingen hun tenten opgeslagen aan de Notweg in Amsterdam Nieuw West. Eerder stonden zij met hun provisorische kamp in de tuin van de Amsterdamse Diaconie. Het gaat om mensen die gevlucht zijn uit landen als Soedan, Somalië, Eritrea en Irak, wiens asielaanvragen zijn afgewezen, maar die niet terug kunnen naar hun eigen land. Omdat ze zijn uitgeprocedeerd hebben ze geen recht op opvang. Door Europese regelgeving kunnen ze niet doorreizen naar een ander Europees land en ze kunnen ook niet naar het land van herkomst omdat ze bang zijn dat ze daar vervolgd worden of omdat ze eenvoudigweg niet meer worden toegelaten. Deze mensen kunnen letterlijk nergens heen. Ze zijn gedwongen op staat te leven of in de illegaliteit, met alle gevaren van uitbuiting, mensenhandel en misbruik die daarbij komen kijken. Zo leven vele vluchtelingen onzichtbaar in Nederland. De vluchtelingen die nu bivakkeren in Nieuw West willen niet langer onzichtbaar zijn, zij willen gezien worden en hun problemen kenbaar maken aan de samenleving. Wat deze mensen doen is bijzonder. Ze willen ophouden met alleen te overleven en alleen voor zichzelf op te komen. Ze willen zich verenigen, elkaar ondersteunen, in de publieke sfeer naar voren treden en hun mening uiten. Deze mensen verdienen onze steun en onze solidariteit. Het is geweldig om te zien hoeveel Amsterdammers de vluchtelingen in hun tenten opzoeken en praktische hulp bieden, zoals voedsel, kleren en dekens tegen de kou. Buurtbewoners die hun huis openstellen zodat mensen kunnen douchen. GroenLinks Amsterdam heeft een oproep gedaan aan haar leden om warm voedsel, dekens, bouwzeilen en tenten te brengen naar de vluchtelingen in het kamp. De gemeente Amsterdam moet zich ook solidair tonen door sanitaire en andere faciliteiten aan te bieden zodat de vluchtelingen menswaardig kunnen verblijven in hun kampement. Maar er is meer nodig. De gemeente moet in gesprek gaan met de vluchtelingen om gezamenlijk te zoeken naar meer structurele oplossingen. Immers, het probleem van deze mensen is ook het probleem van Amsterdam. Zij leven hier op straat, omdat het restrictieve rijksbeleid gemeenten verbiedt om opvang te bieden aan uitgeprocedeerde asielzoekers die niet kunnen worden uitgezet. Het zou mooi zijn als Burgemeester van der Laan samen met de vluchtelingen naar Den Haag afreist en de heren Rutte en Samsom wijst op de gaten in het Nederlandse vluchtelingenbeleid. Nu is de uitgelezen kans om een humaner vluchtelingenbeleid op te nemen in het nieuwe regeerakkoord. Met de PvdA aan de onderhandelingstafel zou dat toch moeten lukken.

Stoken voor de mussen

Stoken voor de mussen, de buitenlucht of voor onze lieve heer zoals mijn moeder zaliger het noemde als ik de buitendeur weer eens niet achter me dicht deed. Hoe je het ook noemt, buiten de kachel aanzetten is pure energieverspilling. Het is dan ook op zijn zachtst gezegd vreemd dat het college heeft besloten om terrasverwarming het hele jaar in de hele stad toe te staan. Dit besluit staat haaks op de ambitie die Amsterdam heeft om één van meest gastvrije en duurzaamste steden van Europa te zijn en te blijven. Vanuit die ambitie had het het college gesierd als het in reactie op de uitspraak van de Raad van State dat terrasverwarming op grond van milieuwetgeving niet kan worden verboden, een ontmoedigingsbeleid had ingezet.

Het college denkt de milieuschade te kunnen beperken door een convenant af te sluiten met Horeca Nederland waarin wordt vastgelegd dat ondernemers de minst milieuonvriendelijke kachels zullen gebruiken en geld storten in het klimaatcompensatiefonds. Dat klinkt aardig, maar uit de evaluatie van de pilot terrasverwarming in de stadsdelen Zuid en Centrum blijkt dat veel kroegbazen nog vrolijk stookten met elektrische kachels en dat er zeggen en schrijven nul euro is gecompenseerd. Handhaving op foute kachels bleek een te moeilijke opgave. Dat wordt dus nog wat als die energievreters straks in de hele stad hangen te branden. Het convenant is niet meer dan een doekje voor het bloeden. CO2 reductie behaal je niet door te compenseren, maar door geen energie te verspillen. Dat is les 1 in duurzaamheid.

Het is uitermate teleurstellend dat Amsterdam haar eigen duurzaamheidambitie zo verkwanselt. Een duurzame stad faciliteert geen energieverspilling. In een gastvrije stad kunnen bewoners en toeristen het hele jaar door op terrasjes zitten, onder een lekker warm rood I AMSTERDAM dekentje. Dat is ook nog eens reuze romantisch in de winterkoude.