Samenwerking met Suriname?

Alhoewel ik over alles wel een mening heb, is de primaire reactie niet een van mijn sterke punten. Graag laat ik mij over een onderwerp goed informeren, lees er nog wat over, probeer zowel voor- als tegenstanders te horen, haal nog extra informatie uit onverwachte hoek en dan formuleer ik uiteindelijk mijn mening. Ik heb last van nogal veel nuance.

Op zich vind ik dit helemaal niet zo’n slechte eigenschap, maar als politicus is het niet echt handig. Er wordt namelijk vaak van je verlangt dat je á la minute commentaar op het allerlaatste nieuws kan geven. Liefst met een duidelijk oordeel en panklare oplossingen. Afijn, ik train me er in. Maar soms is een eenduidig antwoord nu eenmaal niet te geven, en dan hou ik een slag om de arm onder het mom ‘daar wil ik het eens uitgebreid met mijn fractie over hebben’.

De afgelopen week had ik er zelf natuurlijk al over nagedacht, en toen hoofdcommissaris Welten zich er ook al over uitliet, was het telefoontje van het Parool en AT5 onvermijdelijk. Moeten we als gemeente Amsterdam de samenwerking met Suriname stoppen nu Bouterse president is?
Ja, is mijn primaire reactie, we werken niet samen met iemand die veroordeeld is voor drugsmokkel en hoofdverdachte is in een vijftienvoudige moordzaak en diepe littekens in de Surinaamse gemeenschap heeft achtergelaten.
Maar, bedenk ik me dan, als het gaat om bedenkelijke regimes dan zijn er wel meer landen waarmee we de samenwerking zouden moeten stoppen. Wie zijn wij om een oordeel te vellen over de democratisch gekozen regering van Suriname? Anderzijds hebben we natuurlijk wel een laten we maar zeggen, bijzondere relatie met het land.

Belangrijkste reden om door te gaan is het feit dat Amsterdam bij een aantal goedlopende projecten op het gebied van water, gezondheidszorg en bouwen is betrokken en de lokale bevolking er de dupe van wordt als de gemeente zich nu terug zou trekken. Aan de andere kant wil je ook niet dat Bouterse en consorten daar de vruchten van gaan plukken. Kunnen we de samenwerking vooral gaan richten op lokale organisaties en de samenwerking met overheidsinstanties afbouwen, of zou dat repercussies hebben voor de organisaties waar we mee werken?

Afijn, een goed onderwerp om tijdens de eerste vergadering na het reces met de fractie te bespreken. Sommige onderwerpen behoeven nu eenmaal nuance.

Privacy: dat moet je zelf doen

In de verkiezingsstrijd wil je natuurlijk precies weten wat de plannen voor Amsterdam van andere partijen zijn. Waar kan je elkaar vinden, waar niet en waar kan je elkaar fijn mee om de oren slaan. Dus worden de partijprogramma’s doorgeplozen. Zo was ik razend benieuwd wat de Partij voor de Dieren allemaal voor Amsterdam in petto heeft. Helaas heeft de Amsterdamse PvvD geen eigen programma, slechts een aantal speerpunten: Stoppen met de Noord-Zuidlijn, betere luchtkwaliteit, stimuleren van duurzame energie en voldoende losloopgebieden voor honden realiseren en onderhouden. Op het eerste en laatste punt na allemaal te vinden in het programma van GroenLinks, maar dan ook concreet uitgewerkt.
Wat verder googlen bracht mij bij een interview met de Amsterdamse lijsttrekker Johnas van Lammeren. Over veiligheid had hij een interessante uitspraak. “Als iemand over de scheef gaat, moet je die aanpakken. De straffen hoeven niet omhoog, je moet alleen de pakkans vergroten. Door bijvoorbeeld cameratoezicht. Ik vind dat prima, zolang ik weet dat ik gefilmd word en weet wat er met de beelden gebeurt. Als burger heb je het recht om te weten waar camera’s hangen. Dan heb je zelf de keuze of je die gebieden ontwijkt of niet.”

Dus privacy moet je zelf regelen, als je niet gefilmd wil worden dan ga je gewoon even bij het gemeenteloket langs, vraag je waar alle camera’s hangen, je tekent ze in op de kaart van Amsterdam, en je kan elke keer fijn je cameravrije route door de stad plannen. Misschien kan Johnas zijn bevindingen met ons delen, zodat we allemaal ons cameravrij door de stad kunnen begeven.
In New York hebben een aantal privacyridders al zo’n initiatief ontwikkeld. Op deze website staan alle camera’s aangegeven en je kan zo je route plannen. Okee, je moet vaak een flink stuk omlopen, maar dan heb je ook wat: Je privacy, Partij voor de Dieren style.

Geen extra regels, maar rechten voor sekswerkers

Ik ben ervan overtuigd dat Lodewijk Asscher het goed meent, dat de ellendige situatie van vrouwen, die verhandeld zijn op de Amsterdamse Wallen, hem zeer aan het hart gaat. Het is alleen zo jammer dat hij de oplossingen steeds zoekt in meer beperkende regels voor prostituees: sluitingstijden, leeftijd verhogen en verplichte inschrijving bij de Kamer van Koophandel. Deze laatste verplichting geldt al sinds 2000 voor zelfstandige sekswerkers en kan gevaarlijk zijn. Immers, het register van de KvK is openbaar en een slimme klant kan op die manier de naam en het adres van een prostituee achterhalen. Het is niet denkbeeldig dat raamexploitanten de omzetderving door beperktere openingstijden zullen afwentelen op prostituees door de huren te verhogen. Dat is ook gebeurd na sluiting van een aantal ramen in het Wallengebied. In ieder geval lijkt het me, dat je dit soort plannen eerst moet bespreken met sekswerkers. Wat zien zij als voor- en nadelen? En daar zit ook mijn grote probleem bij de door Asscher voorgestelde maatregelen. Het is de vraag of de vrouwen op de Wallen er werkelijk beter van worden of dat het hun positie alleen maar verzwakt.

Mensenhandel, misbruik, uitbuiting en geweld in de prostitutie moeten worden voorkomen en bestreden, dat staat buiten kijf. Maar dat doen we niet door de vrijheid en de rechten van prostituees in te perken, maar door de instrumenten die we hebben, beter in te zetten. Politie en justitie hebben daarin een taak, maar de gemeente ook. Er moet veel meer en beter worden gecontroleerd op de naleving van de vergunningseisen voor bordeelexploitanten. Niet alleen op de Wallen, maar ook in de talloze legale seksclubs, massagesalons, privé-huizen en escortbureaus die Amsterdam telt. Sinds kort zijn er drie speciale handhavingsambtenaren voor de seksindustrie aangesteld. Een goed begin, maar veel te weinig. Het is nu voor bordeeleigenaren nog veel te makkelijk de regels te ontduiken en arbeidsvoorwaarden aan hun laars te lappen. Raamexploitanten mogen zich niet langer verschuilen achter de stelling dat zij slechts verhuurders zijn en geen enkele verantwoordelijkheid dragen voor de arbeidsomstandigheden van de in hun bedrijf werkzame prostituees. Slechte werkomstandigheden zoals hoge raamhuren, verplichte shifts, het mee moeten drinken met klanten en de lange werktijden in clubs, creëren een omgeving waar misstanden goed in kunnen gedijen. Daar moeten bordeelexploitanten verantwoordelijk voor worden gesteld, ook als het misbruik niet door henzelf wordt gepleegd. Als de gemeente meer regels wil, leg die dan op aan de exploitanten. Bijvoorbeeld door in de gemeentelijke vergunningverlening de vrijheid, veiligheid, gezondheid en de arbeidsomstandigheden van prostituees expliciet op te nemen. En handhaaf daar ook op.

Voor prostituees moeten er niet meer regels en plichten komen, maar meer rechten. Zorg dat de outreach-teams van het Prostitutie en Gezondheidscentrum P&G 292 snel een bezoek kunnen brengen aan nieuwe vrouwen in een prostitutiebedrijf. Niet om de verstandelijke vermogens te testen, maar om hen te wijzen op hun rechten, om een vertrouwensband op te bouwen, om hen weerbaarheids- en taalcursussen aan te bieden. De hulpverleners kunnen op die manier ook snel signalen van mensenhandel oppikken en daar naar handelen. Stel een ombudsvrouw voor prostituees aan, waar vrouwen in vertrouwen misstanden kunnen melden. Zorg dat de stem van sekswerkers wordt gehoord.Zij hebben de beste kijk op wat er zich werkelijk afspeelt achter de gordijnen van de ramen en de gesloten rolluiken van de seksclubs. En geef slachtoffers van mensenhandel onvoorwaardelijke opvang en ondersteuning, ongeacht of zij aangifte willen/durven te doen tegen de daders, zoals nu het geval is.

Misstanden in de prostitutie zijn hardnekkig en kunnen alleen worden bestreden als de gemeente haar verplichtingen nakomt, als bordeelexploitanten hun verantwoordelijkheid nemen en als prostituees sterker in hun rechten komen te staan.

Coffeehops: wil de echte liberaal opstaan

VVD-ers en GroenLinksers, dat gaat niet altijd goed samen. Politiek dan, persoonlijk is het een ander verhaal. Eric van der Burg roept hard dat hij er alles aan zal doen om GroenLinks uit het volgende college te houden, maar we mogen elkaar best wel. Ook met Huub Verwij, die op zijn weblog hele zure dingen zegt over GroenLinks, kan ik goed door één deur. Maar politiek liggen we elkaar over het algemeen niet zo goed. Over parkeertarieven, armoedegelden en sociale woningbouw zullen we er wel nooit uitkomen.

Maar op één punt kunnen we elkaar goed vinden: een tolerant en pragmatisch soft drugsbeleid. De wens om nu eindelijk een oplossing te vinden voor de problemen met de achterdeur door legale teelt toe te staan (oké, dat het ecologisch wiet moet zijn is dan ons punt) delen wij. Samen hebben we een motie ingediend voor een betere spreiding van coffeeshops over de stadsdelen. Dat de lokale VVD hiermee tegen hun landelijke partijgenoten ingaat, siert hen. Ik dacht altijd dat dat komt door grootstedelijk denken.

Maar wat schetst mijn verbazing in een krantenbericht van vorige week: De VVD Den Haag is met een initiatiefvoorstel gekomen om coffeeshops in concentratiegebieden te sluiten en verzet zich hevig tegen het voorstel - dat onder aanvoering van GroenLinks met D66, PvdA, SP en de Haagse Stadspartij tot stand kwam - om ‘overtallige’ coffeeshops uit dit gebied te verplaatsen naar andere locaties in de stad. Daar waar de Amsterdamse Marijn Ornstein zich het vuur uit te sloffen loopt om te zorgen dat er naar de coffeeshophouders op de Wallen - die met sluiting worden bedreigd - wordt geluisterd, sluit de Haagse VVD de oren voor de argumenten van de ondernemers. De partij heeft zelfs Mark Rutte en Hans van Baalen opgetrommeld om hiervoor campagne te voeren.

En wie zit er voor de VVD aan het roer in Den Haag? Jawel, oud Amsterdams wethouder Frits Huffnagel. Ik heb nooit met hem samengewerkt, maar hij kwam op mij altijd over als een echte liberaal, zeker ook waar het gaat om coffeeshops. Waar komt deze draai vandaan? Maakt Den Haag je conservatief of komt het goed uit in campagnetijd? Of zitten de echte liberalen alleen in Amsterdam? Zijn ‘onze’ VVD-ers zo vrijzinnig, omdat ze zijn gevormd door een linkse stad?

Misschien kan Eric er een telefoontje naar Den Haag aan wagen om Huffnagel tot de orde te roepen en hem te herinneren aan zijn Amsterdamse roots. En als dat niet helpt, is mijn enige oproep: Amsterdamse liberale vrienden, houd stand tegen jullie steeds conservatiever wordende partijtop!

Teken de petitie!

Illegaal verblijf mag geen reden zijn voor uitsluiting!

Binnenkort stemt de Tweede Kamer over een wetsvoorstel waarin ondermeer staat dat migranten die ooit illegaal geweest zijn, geen reguliere verblijfsvergunning meer kunnen krijgen (wetsvoorstel 31549, nr 6). Als dit voorstel wordt aangenomen dan zal dit grote gevolgen hebben voor migranten en uitgeprocedeerde vluchtelingen die in Nederland in de illegaliteit terecht komen of zijn gekomen, om wat voor reden dan ook.

Mensen die de dupe worden als dit wetsvoorstel wordt aangenomen zijn bijvoorbeeld:
• Mishandelde vrouwen die door verlaten van hun partner papieren verliezen
• getraumatiseerde migranten of uitgeprocedeerde vluchtelingen die later pas aanvraag indienen op basis van medische noodsituatie of omdat medische behandeling in hun land van herkomst niet mogelijk is
• slachtoffers van mensenhandel
• mensen die buiten hun schuld niet uit Nederland kunnen vertrekken
• mensen die om zeer schrijnende humanitaire redenen na zeer langdurig verblijf toch in aanmerking komen voor een verblijfsvergunning
• mensen na scheiding in illegaliteit beland
• mensen die buiten hun schuld hun verblijfsvergunning niet hebben kunnen verlengen

Het wetsvoorstel gaat in tegen enkele belangrijke mensenrechtenverdragen en is bovendien in tegenspraak met bijvoorbeeld de regels rondom een buitenschuld-vergunning, de regel dat mensen twee jaar na het verstrijken van hun vergunning nog zonder machtiging tot voorlopig verblijf (MVV) een verlengingsaanvraag kunnen indienen en de regel dat schoolgaande kinderen zonder MVV een verblijfsvergunning kunnen aanvragen.

Stichting Los heeft een petitie opgesteld (zie hieronder) waarin de Tweede Kamerleden worden opgeroepen niet in te stemmen met het wetsvoorstel.
De petitie is inmiddels door veel organisaties ondertekend, maar dat kan nog meer!
Je kan ondertekenen als organisatie of als persoon. Ondertekening kan gewoon per mail naar: info@stichtinglos.nl

Afsluiten van de mogelijkheid tot legalisering is geen oplossing
Heel graag vragen onderstaande organisaties uw aandacht voor een wetsvoorstel dat het mogelijk maakt een verblijfsvergunning te weigeren aan alle mensen die ooit zonder verblijfsvergunning in Nederland verbleven.

Ondergetekenden komen allen in hun werk in aanraking met mensen die zich in een precaire situatie bevinden: die slachtoffer zijn van huiselijk geweld, mensenhandel, of die om andere redenen gestrand zijn. Daaronder ook mensen die zich zonder verblijfsvergunning in dit land bevinden.
Hoewel het beleid ten aanzien van deze groep restrictief is, zijn er nog enkele instrumenten over, of juist de laatste tijd ontwikkeld, om deze kwetsbare groepen te begeleiden naar een stabielere en veilige situatie waarbij ook legaal verblijf een optie is. Deze optie lijkt nu ongedaan gemaakt te worden.

Wij zijn ervan overtuigd dat het afsluiten van de legaliseringsoptie meer problemen veroorzaakt dan ze oplost. Hoe ook de grenzen gesteld worden, vanuit ons dagelijks werk willen wij voorleggen dat een realistische en humane omgang hiermee in het belang is van de mensen om wie het gaat, maar evenzeer voor de kwaliteit van deze samenleving.

Petitie
Onderstaande organisaties pleiten ervoor niet in te stemmen met de voorgestelde wijziging van artikel 16 van de Vreemdelingenwet

Naar onze verwachting:

1) zal het artikel een groot obstakel vormen voor hulpverlening aan groepen waar nu juist inspanning is geleverd om toegankelijke procedures en samenwerkingsverbanden te creeëren;
De vooruitgang in de hulpverlening aan slachtoffers van huiselijk geweld, mensenhandel, zieke uitgeprocedeerde asielzoekers, kinderen en andere kwetsbare groepen zonder verblijfsvergunning zal teniet worden gedaan als deze mensen niet/nooit meer legaal kunnen worden. Dat is een zware sanctie. Zeker zal dit tot gevolg hebben dat veel slachtoffers van misstanden geen hulp meer durven zoeken. Een positie die misbruikt zal worden door de verkeerden.

2) zal het artikel leiden tot een toename van nieuwe en verlengde procedures, waarvan een deel ook gewonnen zal worden op basis van internationaal recht.
Voor degenen die wèl hulp durven zoeken zullen procedures aangegaan worden. Een deel ervan zal naar verwachting ook gewonnen worden omdat de staat aan internationale verdragen gebonden is, zoals het recht op gezinsleven, bescherming van kinderen.

3) kan het artikel leiden tot een toename van illegaal verblijf
Wanneer migranten de mogelijkheid van legalisering ontnomen wordt, bestaat een reeele kans dat zij in Nederland zullen blijven wonen zónder verblijfsvergunning, met alle persoonlijke en maatschappelijke problemen van dien.

Daarmee is de voorgestelde regeling onredelijk en onwenselijk, want contraproductief in zijn effecten.

Graag ook merken ondertekenende organisaties nog een principiëler punt op.

Migratie is een onlosmakelijk deel van deze wereld. Ook als onuitgenodigde migratie als niet wenselijk wordt gezien, dan is het nog geen misdrijf. Er is veel beleid ontwikkeld, de laatste jaren, om immigratie naar Nederland te ontmoedigen. We zien dat mensen heel snel tot ongewenst vreemdeling verklaard worden. Illegaal verblijf kan als zodanig al grondslag vormen voor ongewenstverklaring. In de praktijk merken we dat dat onredelijk en complicerend kan uitpakken.
Waar we al terughoudendheid willen bepleiten in het gebruik van de bestaande mogelijkheid om mensen op individuele basis tot ongewenst vreemdeling te verklaren, maken we op principiële gronden bezwaar tegen het collectieve karakter van het voorgestelde artikel 16. Zware sancties, die vergelijkbaar zijn met strafrechtelijke maatregelen, dienen proportioneel voorbehouden te blijven aan misdrijven, en dienen op individuele gronden te worden bepaald.