Bloot in de openbare ruimte

Een week of twee geleden werd in Amsterdam de eigenaar van een hengelsportzaak door een overijverige politieagent meegenomen naar het bureau omdat hij weigerde de poster van een blote dame die net een grote karper had gebaard uit zijn etalage te verwijderen. De agent van dienst constateerde eerbaarheidschennis. De arme man zat een halve dag in de cel tot de officier van justitie had de zaak nog eens van heel dichtbij bekeken en geconcludeerd dat van een strafbaar feit geen sprake was. De volgende dag werden door politie en justitie excuses aangeboden en daarmee was de zaak afgedaan. Totdat D’66 meende er een kwestie van te moeten maken in de gemeenteraad. Er zou sprake zijn van een beperking van de vrijheid van meningsuiting van kunstenaars. Nou heb ik weinig problemen met een naakte dame in een viswinkel, maar om een plaatje dat nog het meest doet denken aan een veredelde centrefold uit de Panorama nu tot kunst te verheffen….?
De kwestie deed me denken aan de ophef van alweer meer dan een jaar geleden over de posters van de dame in gouden bikini in Utrecht. De ChristenUnie maakte zich boos omdat met deze poster de vrouw als lustobject werd neergezet. Niet alleen vond ik de ophef overtrokken, maar vooral onterecht. De dame in kwestie ligt in een gouden (niet eens zo Itsy Bitsy Teenie Weenie) bikini op een duikplank bij een zwembad. De connotatie daarbij is toch vooral; zomer, mooi weer, zwemmen en niet seks. Of gaat de ChristenUnie er vanuit dat elke dame in bikini ‘zu haben’ is? Dat is pas seksisme. Bovendien, de firma Hunkemöller verkoopt lingerie, die breng je toch het best aan de vrouw door het te laten zien, lijkt mij zo. Of had de dame in een degelijke badjas moeten worden geportretteerd met als onderschrift “onder deze badjas draagt zij een hele mooie gouden bikini ’. Ook dat kan tot seksisme leiden, als mannen gaan denken, wat zouden vrouwen onder hun badjas/dikke trui en spijkerbroek aan hebben? De bikiniposter was volgens mij een voorbeeld van functioneel schaars gekleed in de openbare ruimte en zolang dat een beetje smaakvol wordt afgebeeld, heb ik daar weinig moeite mee.
Anders is het bij de bekende plaatjes van bijna blote dames op auto’s, waarbij de link tussen wat wordt afgebeeld en wat men wil verkopen ver te zoeken is. Een mooi voorbeeld daarvan zag ik laatst in Wenen. Op etalageruit van een interieurwinkel prijkte een meer dan levensgrote foto van een naakte liggende man met een kopje koffie op zijn billen. Zeker geen onaardig gezicht maar de functionaliteit ervan ontging mij geheel. Wat wil de winkelier het publiek duidelijk maken? Wij verkopen tafels en stoelen, maar salontafels hebben we niet, daar moet u uw man maar voor gebruiken? Ik kan me toch niet voorstellen dat bij aankoop van een bank er gratis een fraai gevormd heerschap bij geleverd wordt. "Wilt u er ook een salontafel bij mevrouw”? “Nee dank u, ik heb al een man.”
Afijn, met functioneel bloot in de openbare ruimte heb ik weinig moeite, met onfunctioneel bloot eigenlijk ook niet, het roept alleen zoveel vragen bij mij op.